PM₁₀: deeltjes met een aerodynamische diameter kleiner dan 10 micrometer.

De aerodynamisch diameter is een fysieke eigenschap van een deeltje in een gas, zoals lucht. Deeltjes (zoals fijn stof) hebben gewoonlijk onregelmatige vormen, zodat het moeilijk is om vast te stellen wat precies hun grootte is. De aerodynamische diameter drukt uit hoe groot een perfect bolvormige deeltje is met vergelijkbare fysieke eigenschappen als het fijn stof deeltje.

Een micrometer is een 1 duizendste deel van een mm. Deeltjes met een grootte die kleiner is dan 10 micrometer zijn met het blote oog niet waar te nemen.

Bron: Wikipedia.nl

Bij een luchtwasser, het woord zegt het al, worden (luchtverontreinigende) deeltjes uit de lucht gehaald door de lucht door een waterfilm te leiden.

De gehele installatie bestaat dus uit een aantal hoodonderdelen:

- ventilatoren om de luchtstroom te bewerkstelligen inclusief een kanalensysteem met een luchtin- en uitlaat;

- een installatie om de waterfilm te maken (watertoevoer/ pomp enz.);

- een installatie om het vervuilde water af te voeren;

- een voorziening om het vervuilde water te reinigen.

Luchtfilters zijn vooralsnog geschikt om ammoniak en grove stofdeeltjes uit de lucht te halen. Het filteren van fijn stof (PM10 en PM5) is sterk in ontwikkeling. Momenteel draaien er een groot aantal proefprojecten om fijnstof met luchtwassers aan te pakken.

Een akoestisch onderzoek wordt meestal gevraagd door de gemeente als onderdeel van een vergunningsaanvraag. Dit gebeurt uiteraard alleen als er ook iets te onderzoeken valt, oftewel wanneer u geluid produceert.

In een akoestisch onderzoek komen altijd de volgende vraagstukken aan bod:

- Hoeveel geluid wordt er geproduceerd?

- Wordt voldaan aan de norm?

- Indien er niet aan de norm wordt voldaan, welke voorzieningen zijn er nodig?

- Zijn deze voorzieningen technisch en economisch haalbaar?

Het antwoord op deze vragen wordt vastgelegd in een akoestisch rapport. Dit rapport moet volledig controleerbaar en reproduceerbaar zijn, dit betekent dat de controlerende ambtenaar alle onderzoeksstappen zelf kan nalopen en controleren. Ná controle is het gebruikelijk dat de controlerende ambtenaar een lijst maakt met op- en aanmerkingen. De adviseur zal hierop reageren en indien nodig het rapport definitief aanpassen. Gebruikelijk is één commentaar ronde.